Υπάρχει ένας δρόμος που δεν ξέρω
 ευτυχώς που θα μας βγάλει.
Σ’αυτή τη πολιτεία που γυρνάμε
 όλοι σαν ξένοι σαν τρελοί.
Δεν είναι όλα μαύρα
 και ας προδόθηκα ξανά και πάλι
 γιατί όλα τα ξεπλένει η βροχή.

Υπάρχει ένας δρόμος που τις νύχτες
 μονάχα θα περπατήσεις
 εκεί που όλα ησυχάζουν
 και τίποτα δεν μοιάζει όπως πριν
 με νότες και φωτάκια
 τη σελήνη μες στα μάτια φέρνεις
 το σπάνιο πολύτιμο γιατί.

Υπάρχει ένας δρόμος
 που’ναι άγνωστος 
γι’αυτό και μας τρομάζει
 κι η όψη του θυμίζει ότι έχουμε 
για πάντα φοβηθεί
 με πόρτες ανοιχτές και φωτεινές
 είναι ο δρόμος κι όμως
 ψάχνουμε να βρούμε το κλειδί.

Υπάρχει ένας δρόμος που’ναι μέσα μας
 κρυμμένος μα υπάρχει
 και ψάχνοντας τα δύσκολα
 δεν πάει η ψυχή μας στην πηγή
αιώνες τριγυρνάμε
 σ’ένα ίδιο παραμύθι κι όμως 
 ειν’ο θησαυρός του αλχημιστή.